ศีลที่เป็นบุญ เพราะเป็นการสะกดกลั้นจิตไม่ให้ใช้กาย วาจา ในทางที่เป็นบาปอกุศล นั่นคือเป็นการชำระจิตจากกิเลสบาป อันเกิดจากความโลภ ความโกรธ ความหลงหรือโมหะ
.
เช่น โลภอยากได้ของเขาจึงฆ่าเขาเพื่อเอาของ โกรธเขาจึงฆ่าเขาด้วยความโกรธ อิจฉาริษยาเขาจึงฆ่าเขาเพราะไม่อยากให้เขาได้ดีกว่าตน หลงเข้าใจผิดเลยฆ่าเขาเพราะคิดว่าเขาเป็นศัตรู การสะกดกลั้นกาย วาจา ไม่ให้ทำตามที่ใจรู้สึก คือไม่ตามใจ จึงเป็นการฝึกจิตขั้นแรก โดยมีสติไม่ทำตามจิตในทางผิด
.
ในขณะเดียวกันก็เป็นการเปิดโอกาสให้กรุณา ความสงสารเขา จึงเว้นจากการฆ่าเขา ให้ความเมตตา ความรักใคร่เกิด จึงไม่ฆ่าเขา ให้มุทิตาความพลอยยินดีเกิด จึงไม่ฆ่าเขาเพราะอิจฉาริษยา ให้ปัญญาและสติเข้า จึงไม่ฆ่าเขา เพราะหลงผิดติดในโลภะ โทสะ โมหะ อยากได้บุญ กลัวศีลขาด จึงไม่กล้าละเมิดศีล
.
จะเห็นได้ว่าการรักษาศีลเป็นบุญ แต่ก็เป็นบุญแบบสะกดกลั้น และเปลี่ยนอารมณ์ จากความขุ่นที่เป็นบาปอกุศล มาเป็นความขุ่นด้วยกุศลที่เกิดจากการสะกดกลั้นห้ามปรามกายวาจาไม่ให้ทำบาปตามจิต
.
ทำให้จิตถูกควบคุมอยู่ในขีดจำกัดระดับหนึ่ง ด้วยอำนาจของสติและโลกียปัญญา นับเป็นการฝึกจิตขั้นที่ ๑ แต่ถึงกระนั้นยังไม่ใช่ตทังคนิพพาน หรือวิกขัมภนนิพพาน เพราะกิเลสยังไม่ดับเลย แม้เพียงชั่วคราวก็ตาม จึงจัดเป็นมหากุศล เป็นบุญอย่างกลาง
หลวงพ่อชัชวาล ชินสโภ
ปรับปรุง ณ วันที่ 2022-11-08
หน้า 1 |