การภาวนาต้องให้พอดีกับอาการ ฉะนั้นเมื่อใดที่อาการเริ่มเกิด เราก็เริ่มภาวนา พออาการหยุด คำภาวนาก็ต้องจบให้พร้อมพอดี กับอาการ อย่างเช่น พองเกิดก็พอง... พอพองหยุดก็หนอ ปวดเกิดก็ปวดหนอ ปวดหนอ ปวดหนอ จนปวดหยุดไปหรือว่าเหยียดก็เหยียด...หนอ ต้องเป๊ะอย่างนี้ ไม่ใช่ปากว่า เหยียดหนอไปเรื่อยตามเรื่องของปาก ส่วนแขนก็เหยียด หนอไปตามเรื่องของแขน ถ้าเป็นอย่างนี้มรรค ๘ ไม่เกิด ไม่ตรงกับสัมมากัมมันตะ
ปรับปรุง ณ วันที่ 2022-11-08
หน้า 1 |