"การค้นพบ"พระสิทธัตถโพธิสัตว์ทรงดำริว่า การที่ใครสักคนหนึ่งในอดีต 
พระสิทธัตถโพธิสัตว์ทรงดำริว่า การที่ใครสักคนหนึ่งในอดีต ปัจจุบัน หรือในอนาคตก็ตาม หากบำเพ็ญเพียรทางกายเพียงอย่างเดียว อย่างเก่งก็จะได้แค่ที่พระองค์ทรงปฏิบัตินี่แหละ เกินกว่านี้ไปคงจะสิ้นชีวิต
.
ทรงเห็นว่านี่ไม่ใช่วิธีดับทุกข์ เส้นทางนี้คงไม่ใช่แนวทางที่ถูก ไปไม่ถึงมรรคผลนิพพานแน่ๆ น่าจะมีทางอื่นและทางนั้นต้องเป็นการบำเพ็ญเพียรทางจิตกระมัง ด้วยเหตุว่ายังไม่เคยทรงทำมาก่อน
.
จึงทรงหันมาเริ่มศึกษาวิธีการใหม่นี้ ตั้งแต่ช่วงที่ยังทรงอดอาหารนั่นเอง ทรงทดสอบดูจนพบว่า บุคคลใดก็ตามที่ร่างกายอ่อนแอ่ไม่มีเรี่ยวแรง จะไม่สามารถพัฒนาวิริยะทางจิต เพื่อให้สมดุลกันกับสมาธิได้ คือสามารถสร้างสมาธิ แต่ไม่สามารถสร้างวิริยะทางจิตให้สมดุลได้
.
ด้วยเหตุนี้จึงทรงเปลี่ยนแนวทางการศึกษาใหม่ โดยการปรับร่างกายให้มี กำลังเพียงพอ เพื่อให้พร้อมที่จะสร้างและพัฒนาวิริยะทางจิต เป็นการเตรียมแผนปรับวิริยินทรีย์ (วิริยะ+อินทรีย์ คือการพัฒนาความเพียรให้เจริญ) เพื่องานการศึกษาใหม่ครั้งแรกของพระองค์
.
ดังนั้นจึงทรงเริ่มเสวยพระกระยาหาร เพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมต่อการศึกษา ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา เรื่องการเสวยพระกระยาหารนี้ ไม่ได้หมายความว่าเสวยวันนี้แล้วพรุ่งนี้จะมีกำลัง แต่พระวรกายจะค่อยๆฟื้นฟูขึ้นทีละน้อย ทีละน้อย และในช่วงนี้กว่าจะทรงแข็งแรง พระองค์คงจะทรงฝึกวิชาที่ค้นพบนี้จนชำนาญยิ่งๆ ขึ้นไปตามลำดับ
.
พระธรรมจักรเทศนาฎีกา ตอนที่ : ๓
โดย พระครูภาวนาวิสุทธิคุณ วิ. (ชัชวาล ชินสโภ) พธ.บ ๓๕
อธิบดีสงฆ์ พุทธวิหาร ศูนย์กลางการศึกษาวิปัสสนาธุระ
ปรับปรุง ณ วันที่ 2022-11-08
หน้า 1 |